یکی از روش‌های حل این چالش، استفاده از تامین نیروی خارجی است. اخیرا محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا روشی ارائه کردند که در آن از نانوذرات معلق برای تولید جریان پمپ سیالی استفاده می‌شود تا سیال به سوی منبع موردنظر حرکت کند.
براساس یافته‌های محققان، نرخ پمپ سیال به غلظت ذرات و شدت نور بستگی دارد که با کمک این دو می‌توان فرآیند را به دقت کنترل کرد.
در این روش از ذرات بسیار کوچک دی‌اکسید تیتانیم و نانوذرات طلا استفاده شده که در یک سیال حاوی ذرات بزرگ‌تر قرار دارند. نور به یک نقطه ویژه در سیال تابیده شده و نانوذرات فلزی را گرم می‌کند. این گرما در ادامه به سیال منتقل شده و موجب گرم شدن سیال در نقطه تابش نور می‌شود. زمانی که نور قطع می‌شود، آب سرد به حرکت درآمده تا جای خالی آب گرم شده را پر کند. این حرکت دینامیکی ذراتی را می‌توان برای حسگری یا رهایش دارو استفاده کرد.